Podczas ostatniego spotkania DKK dla Młodzieży, które odbyło się 17 stycznia 2024 r. omawialiśmy książkę pt. „Sezon luster”, której autorką jest Anna-Marie McLemore.
Powieść ta jest niezwykle przejmująca i wyjątkowa pod wieloma względami. A oto jej krótkie streszczenie: „Ciela miała kiedyś magiczny dar. Wiedziała, jaki wypiek przypadnie do gustu klientom piekarni, w której pracowała, zanim jeszcze złożyli zamówienie. Cały jej świat rozpadł się w momencie napaści seksualnej. Dziewczynę prześladują wspomnienia tamtej nocy. Nie może też przestać myśleć o chłopaku, który był na tej samej imprezie i przeżył to samo, co ona. Gdy Lock pojawia się w jej szkole, Ciela postanawia mu pomóc, a między nimi rodzi się delikatna relacja. Wspólne rozmowy przynoszą im ukojenie. Razem znajdują siłę, by przeciwstawić się tym, którzy wydarzenia tamtej nocy uważali za żart i dobrą zabawę.” (Cyt. z okładki książki). Dyskutując na temat tej książki Klubowicze zwrócili uwagę, że jest to publikacja ambitna, niezwykle wciągająca i nie sposób się od niej oderwać. Jest napisana pięknym językiem, a na szczególną uwagę zasługują dialogi oraz narracja, która jakkolwiek jest pierwszoosobowa to poprowadzona została w formie relacji bez elementu oceniania. Sposób skonstruowania fabuły pozwala na wyrobienie sobie własnej interpretacji, a tajemnica odkrywana jest stopniowo. Książka, jakkolwiek porusza trudne tematy to wprowadzone w fabule elementy baśniowe nieco łagodzą opisaną brutalną i traumatyczną dla bohaterów rzeczywistość. Zresztą ucieczka w świat fantasy to też sposób radzenia sobie z dramatycznymi doświadczeniami oraz postrzegania siebie i swoich strasznych przeżyć. Tekst jest pełen metafor, które dają pole dla wyobraźni czytelnika. Szczególnie ujmujące i zastanawiające są rozpadające się lustra, które pojawiają się nagle jako np. liście na drzewach i pękają. Mogą głęboko zranić, a widzi je tylko Ciela, która stara się bronić przed nimi wszystkich wokół. Odnosi się wrażenie, jakby chciała wziąć na siebie cały ból otoczenia i chronić przed nim bliskie sobie osoby. Można też przypuszczać, że okruchy rozbitych luster wbijających się w ciało symbolizują jej ból oraz problemy, które odczuwa jako cierpienie fizyczne. Jakkolwiek odłamki luster ona i Lock już zawsze będą „mieć w sobie” i będą im one przypominać o tym co się stało, ale po pewnym czasie nie będą już tak ranić i zadawać tyle bólu: „ Od tamtej nocy oboje trzymamy w rękach kawałki rozbitego szkła. … Być może nigdy nie będziemy w stanie ich odłożyć. … Ale nie musimy ściskać ich tak mocno, by do końca życia raniły nam palce. … Żyjemy z nimi. Uczymy się, jak to co rozbite, może odbijać światło.”
Docenione zostały też cechy wydawnicze, a przede wszystkim piękna okładka. To tyle jeżeli chodzi o przemyślenia i zalety książki, na które zwrócili uwagę Klubowicze podczas bardzo ciekawej dyskusji. A teraz kilka drobnych uwag krytycznych, które wskazali, a są to m.in. za dużo wyrażeń obcojęzycznych, zbyt częste używanie metafory o rozpadających się ciastkach pan dulce oraz zbyt szybko rozwijająca się relacja uczuciowa bohaterów. Analizując książkę odnaleźliśmy też znane, uniwersalne przesłania takie jak to, że zło wyrządzone innym wcześniej czy później zostanie ukarane i prześladowca poniesie konsekwencje swoich czynów oraz mądrość, że „czas leczy rany”. Klubowicze stwierdzili, że mimo trudnych, traumatycznych przeżyć, jakie opisane są w książce, w efekcie końcowym można w niej znaleźć też optymistyczną puentę, nie pozostawia u czytelnika uczucia przygnębienia i daje nadzieję.
Bardzo miłym akcentem spotkania było przyjęcie Oliwii do grona Klubowiczów. Cieszymy się bardzo, że nasz Klub powiększył się o kolejną wielbicielkę dobrych książek.
Na kolejnym spotkaniu omawiana będzie książka „Krew i popiół” autorstwa Jennifer L. Armentrout.
